José – team dierenverzorging

Wie met José meeloopt over het terrein van de burgerboerderij merkt het meteen: je blik dwaalt voortdurend naar het groen. Naar de akker, de moestuin en uiteindelijk de vrolijk, in de modder spetterende, varkentjes van Oerwroeters. De natuur is voor haar geen decor, maar een vanzelfsprekend onderdeel van haar leven. Al jarenlang heeft ze ervaring met het werken in een grote tuin en moestuin, en sinds zij zich aansloot bij de coöperatie heeft ze ontdekt dat leren kennen van de natuur hand in hand gaat met leren kennen van mensen.

Waar natuur en mensen elkaar ontmoeten

“De groepsdynamiek vind ik zó interessant,” vertelt zij. “Net als in mijn wijk zie ik hoe mensen op elkaar reageren. Dat is altijd leerzaam.” Binnen de coöperatie herkent zij dezelfde verbondenheid die ze thuis ook probeert te creëren: mensen die met hetzelfde doel komen, dezelfde liefde voor groen delen en samen verantwoordelijkheid dragen voor een plek die voor iedereen iets betekent. “De sfeer is heel prettig en gezellig. Dat gezamenlijke doel geeft echt een gevoel van samenhorigheid.”

Samen werken, samen leren

Op de burgerboerderij vindt José precies wat ze zoekt: verbinding én praktische bezigheden. De dieren spelen voor José een bijzondere rol. Vooral de varkens hebben een speciaal plekje in haar hart. Ze geeft de varkens en biggetjes elke vrijdagochtend te eten. De varkens krijgen een gevarieerd dieet van verse groenten, grassen, kruiden en een soort brokjes. De varkens genieten van het zoeken naar de brokjes in de modder, ze zijn superslim en weten ze altijd te vinden. Ze heeft inmiddels een band opgebouwd met de dieren. De varkens reageren op haar stem en wanneer ze de namen roept komen ze direct aangerend. Het gedrag van de varkens, hoe ze reageren op haar en elkaar vindt ze bijzonder interessant.

Zelf vind José naast het verzorgen van de varkens ook de houtbewerking bij de Stadsjutters erg interessant. Houtbewerking, klussen, meubels schilderen — het is precies het soort bezigheid waar zij energie van krijgt. Dit is iets waar ze in de toekomst nog wel meer mee zou willen doen.

Rustig, zinvol en precies genoeg

Als gepensioneerde heeft ze de luxe van tijd. Gemiddeld is ze zo’n twee à drie uur per week op de boerderij te vinden, meestal op de vrijdagochtenden. “Dat past goed bij mijn ritme en energie. In mijn eigen tempo op mijn eigen manier.”

José’s deelname is voor haar een manier om iets bij te dragen, maar ook om in contact te blijven met mensen die dezelfde waarden delen: gemeenschap, natuur, zorg en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen taken binnen een community.

Waarom je lid zou moeten worden?

Wanneer haar wordt gevraagd waarom anderen lid zouden moeten worden, blijft ze even stil. Dan zegt ze met een twinkeling in haar ogen: “Voor de gezelligheid, om het elkaar helpen en voor het delen van vaardigheden. Het is een plek waar iedereen iets kan betekenen, op zijn eigen manier.”

Nieuwe leden komen meestal via-via binnen — soms zelfs door haar eigen enthousiasme. José lacht: “Ik heb al vaker buren van thuis meegenomen. Om te komen helpen bij het melken, voeren van de varkens… mensen vinden het leuk om eens wat anders te doen.”

Ervaring hebben is overigens geen enkele vereiste. “Er is altijd een taakgebied dat bij je past,” legt ze uit. “Of je nou dieren wilt verzorgen, hout wilt bewerken, of in de winkel wilt helpen.”

En misschien ook omdat mensen zoals zij er rondlopen: mensen die verbinden, luisteren, en de boerderij tot meer maken dan alleen een plek om te werken. Het is een warme gemeenschap.